•თავი პირველი•

                                         მოულოდნელი ამბავი

ცოცხალ ღობე შემოვლებული უჩვეულო, ლამაზი სახლი იდგა. სახლს ერთი მხრიდან ტბა ესაზღვრებოდა და ამ სახლში მცხოვრებთ თვალწარმტაც ხედს უშლიდა თვალწინ.
სახლის მახლობლად ხმამაღალი ტკაცანი გაისმა და უეცრად თითქოს არსაიდან მაღალი, შავთმიანი მამაკაცი გაჩნდა, რომელსაც მრგვალმინებიანი სათვალე ეკეთა, შუბლზე კი ელვასავით გაკლაკნილი ნაიარევი ეტყობოდა. ის სახლის ჭიშკრისკენ გაემართა. დიდ ჭიშკართან მიახლოებისთანავე გაისმა ხმა, რომელსაც ხის ჭიშკრის შუაგულში ამოჭრილ–ამოქარგული ფუშფუშა, შუასაუკუნეების სტილში გამოწყობილი სანდომიანი ქალბატონი გამოსცემდა–პაროლი მითხარით თუშეიძლება.
– სნიჩია პაროლი მაგდალენ – უხეშად უპასუხა სათვალეებიანმა მამაკაცმა –როდესაც მე მხედავ ხომ შეგიძლია პირდაპირ შემიშვა სახლში?
– რათქმაუნდა შემიძლია ჰარი, მაგრამ მე ვუზრინველყობ თქვენს უსაფრთხოებას და პაროლის გარეშე შიგნით არცერთ სულიერს არ შევუშვებ! – უხეშობით განაწყენებულმა მადამ მაგდალენმა მკვახედ მიუგო კაცს, რომელსაც ჰარი უწოდა.
– ხო კარგი მაგდალენ, მართალი ხარ, უბრალოდ დავიღალე და ცოტა გაღიზიანებული ვარ, ბოდიშს გიხდი – საკუთარი უხეშობით დარცხვენილმა მამაკაცმა კარიბჭის ზღურბლს თავდახრილმა გადააბიჯა და როდესაც ნაცნობ გარემოს მოჰკრა თვალი სახეზე ბედნიერი ღიმილი გადაეფინა.
ჰარიმ მზერა შეაჩერა კარის თავზე მიმაგრაბულ აბრაზე, რომელსაც ეწერა „ცოცხი“ და გაღიმებულმა კარზე დააკაკუნა.
– ვინ არის? – კარის შიგნიდან გაისმა ნაზი ხმა.
– მე ვარ ჯინ... – დაღლილობისგან ჩამქრალი ხმით მიუგო ჰარიმ. კარი ყურთამდე გაიღო და შეაბიჯა. დილის მერე განსაკუთრებულად არაფერი შეცვლილიყო. მისაღები ოთახი, რომლიდანაც სამზარეულოში გადიოდი პატარა და მყუდრო იყო. ცეცხლის ალში გახვეული ბუხრის წინ პატარა ხის მაგიდა იდგა, რომელსაც ირგვლივ ფუმფულა წითელი დივანი და ორი ასეთივე ფერის სავარძელი ედგა. ყოველივე ამას ძირს უმშვენებდა მუქი შინდისფერი, მოჩუქურთმებული ნოხი. დივანზე სამი ბავშვი ჩამომჯდარიყო და ერთმანეთს ეჟღურტულებოდა. ჰარის დანახვისას სამივე გახარებული წამოხტა და ჩაეხუტა. ჰარიმ ძვლივს შეიმაგრა თავი, რომ არ წაქცეულიყო. შემდეგ ჯინიმ აკოცა და გაღიმებულმა უთხრა–დღეს დაგაგვიანდა ძვირფასო, რაიმე მნიშვნელოვანი საქმე იყო?
– არა, განსაკუთრბული არაფერი, უბრალოდ რაც აურორთა შტაბის უფროსად დამნიშნეს აღწერები სულ მე მაბარია.
– არ შეიძლება სხვებიც რომ მიიხმარო?
– წესით არა – დამნაშავესავით ეშმაკური მზერა მიაგება ჯინის – მაგრამ რონს ვთხოვე ცოტა ხელი წაეკრა ჩემთვის.
ჯინის გაეღიმა და ჯადოსნური ჯოხის ერთი აქნევით ჰარის თეფში და ჭიქა დაუდო წინ, შემდეგ ხახვის წვნიანი დაუსხა და უთხრა – დედასთან ვიყავით და იქ ვივახშმეთ, ამიტომ მარტო მოგიწევს ჭამა.
ჰარიმ მის ოჯახს, უსაყვარლეს ცოლ ჯინის, უფროს ვაჟ ჯეიმსს, შუათანა ვაჟს ალბუსსა და ნაბოლარა ქალიშვილ ლილის სიყვარულით გადახედა, შემდეგ მორჩილად აიღო კოვზი და ჭამას შეუდგა. უკნიდან ალბუსისა და ჯეიმსის კამათი მოისმა. ჰარიმ სწრაფ–სწრაფად მოათავა ვახშამი და ალბუსს მიუბრუნდა – ალ, დღეს 11 აგვისტოა და ხვალ დაბადების დღე გაქვს. 11 წლის ხდები, ხო იცი ეს რასაც ნიშნავს?
– კი მამი, წელს ჰოგვორტსის მაგიისა და ჯადოქრობის სკოლაში ჩავირიცხები სასწავლებლად – მიუგო მამას ყურებამდე გაღიმებულმა ალბუსმა.
– მართალია ჩემო ბიჭო. არ ვიცი ბუს როდის გამოგიგზავნიან მაგრამ უეჭველია ეგ ამ თვეში მოხდება. სწავლა პირველ სექტემბერს დაიწყება როგორც ყოველთვის.
– ჯეიმსმა მითხრა შეიძლება შენთვის ბუს გამოგზავნა დაავიწყდეთ და ჰოვორტსში აღარ მიგიღონო – ჩაიბურდღუნა აფორიაქებულმა ალბუსმა.
– ხუმრობს ალ, ხო იცი რა ხუმარაა ჯეიმსი – ღიმილით უპასუხა ჰარიმ – მოკლედ მემგონი აჯობებს ხვალ დიდი წვეულება გავმართოთ და ბევრი სტუმარი მოვიწვიოთ...
– კარგი იდეაა ძვირფასო – გამოეხმაურა ჯინი, რომელიც ჯადოსნური ჯოხის უცნაური მოძრაობით ცოცხს სახლის დაგვას აიძულებდა.
– ალბუს, დიდ წვეულებას თუ გავმართავთ შეიძლება ჰოგვორტსის ბუ დაფრთხეს და წერილი ვეღარ მოგიტანოს – ჩაფიქრებული კაცის სახით თქვა ჯეიმსმა, შემდეგ მამის მზერას წააწყდა, შეშფოთებულ ალბუსს მიუტრიალდა და ღიმილით უთხრა – რათქმაუნდა ვხუმრობ ალბუს.
– მეც მინდა ჰოგვორტსში – მთქნარებით თქვა ლილიმ.
– ერთ წელში შენც წახვალ ძვირფასო – ლოყაზე უხერხულად მიეფერა ჯინი, რომელიც ახლა ფარდებს აფარებდა ფანჯრებზე.
– მე ახლავე მინდა – დაიწუწუნა ლილიმ. ჰარიმ და ჯინიმ ერთმანეთს ღიმილით გადახედეს. მათი პირველი შეხვედრისას კინგ–ქროსის სადგურზე ჯინიც სწორედ ასე წუწუნებდა ჰოგვორტსში მიმავალი მისი ძმებისა და ახლად გაცნობილი ჰარის შემხედვარე. შემდეგ ერთმანეთს თვალი მოსწყვიტეს და ჯინიმ ბავშვებს დაუცაცხანა – უკვე დიდი ხნის წინ უნდა დაგეძინათ. სწრაფად თქვენ თქვენს ოთახებში.
– დეე ცოტახანიც რა, ჯერ ალბუსისთვის არ მომიყოლია როგორ გაფრინდებიან თმებში ღამურები, რომლებიც ჰოგვორტსის ჩარდახიან საწოლებში ბინადრობენ – ეშმაკური ღიმილით თქვა ჯეიმსმა. ამის თქმა და ალბუსის გადაფითრება ერთი იყო. ჯინიმ ახლა ისეთი მკაცრი სახე მიიღო, როგორსაც დედამისი, მოლი იღებდა ხოლმე სიბრაზისას – ჯეიმს ნუ იგონებ რაღაც სიულელეებს და სწრაფად საწოლში!!!
ჯეიმსი ადგა და კიბეზე ავიდა. მას ჯერაც ფერდაკარგული ალბუსი და წითელთმიანი, ძილ–ბურანში მყოფი ლილი ლასლასით მიჰყვნენ. შემდეგ გაისმა რიგრიგობით კარებების მიხურვის ხმა. ჰარი და ჯინი მისაღებში მარტონი დარჩნენ. ჯინი ჰარის მიუახლოვდა, რომელიც ბუხრის წინ იჯდა და კალთაში ჩაუჯდა – ჰარი ხვალისთვის უკვე მოვიწვიე რონი და ჰერმიონი, ჯორჯსაც გავუგზავნე ბუ და ბილსა და ფლერსაც. პერსიმ როგორც ყოველთვის მითხრა მე ბევრი საქმე მაქვს მაგრამ ოდრი და ბავშვები ალბათ გესტუმრებიანო და კიდე ვინმეს ხომ არ ვუთხრათ?
– არა სიხარულო მემგონი მეტი არავინ აღარ რჩება. დადლი ერთი კვირის წინ დავპატიჟე და შემპირდა ჩამოვალო. ჯორდანები პორტუგალიაში ატარებენ არდადეგებს. ვუდებს ერთი კვირა არც იქნება რაც სახლი დაეწვათ და ბოდიშის მოხდით შემომითვალეს ვერ გესტუმრებითო.
– ხო მართლა რა დაემართა ოლივერისა და ქეითის სახლს?
– მაგათი სახლის გაქურდვა სცადა იმ ბებრუხანა მანდაგუსმა და შემთხვევით შელოცვა აერია და გეენა გააჩინა. კიდევ კარგი ჯადოქრული შეცდომების გამოსწორების სამსახური მალე გაჩნდა შემთხვევის ადგილზე, თორემ არც კი მინდა წარმოვიდგინო რა მოხდებოდა.
– მანდანგუსს რა ბედი ეწია?
– მოკვდა. ცეცხლს ვერ დააღწია თავი. გვამი არც კი დარჩენილა, მთლიანად დაიფერფლა, მაგრამ ნათესავები მაინც არ ჰყავდა და უცნობ ჯადოქართა სასაფლაოზე მოგვიწევდა დაკრძალვა.
– საწყალი, მიუხედავად იმისა, რომ გაიძვერა ქურდბაცაცა იყო მაინც შემეცოდა.
– გეთანხმები. დღეს სამსახურში ნევილისგან ბუ მივიღე. შემომითვალა ღრენია კუნძები მაქვს გასასხლავი და ვერაფრით ვერ ჩამოვალო... ისიც გამაგებინა, რომ მაკგონაგელმა ტრანსფიგურაციაზე ხელი აიღო და მხოლოდ დირექტორობას დასჯერდაო, გრიფინდორის ხელმძღვანელის პოსტზე კი ნევილი დაუნიშნავს.
– მერე? არ უთქვამს ვინ არის ახალი მასწავლებელი?
– კი–ღიმილით მიუგო ჰარიმ.
– ვინ?
– ანდრომედა ტონქსი.
– მაგას რა ჯობია – წამოიძახა გაკვირვებულ–გახარებულმა ჯინიმ
– გეთანხმები მშვენიერი ახალი ამბავია – ჩაილაპარაკა ჰარიმ და დაამთქნარა – დღეს საშინლად დავიღალე, მემგონი სიბერე შემომეპარა.
– ხო აბა, აბა შენ ეგა თქვი. 37 წლის ასაკში ხალხი უკვე პენსიაზე გადის – გადაიკისკისა ჯინიმ. ჰარისაც გაეცინა თავის ნათქვამ უაზრობაზე და ჯინის ტუჩებზე ხელები ააფარა – ჩუმად, ბავშვებს გავაღვიძებთ.
ჯინიმ ქმარს თვალებში ჩახედა, სათვალე მოხსნა და თავი მისი სახისკენ წაიღო, ჰარიმაც იგივე გააკეთა, ერთმანეთს ტუჩებზე დახედეს, რის შემდეგაც მათი ტუჩები ერთმანეთს შეერწყა და დიდხანს არ მოშორებია. შემდეგ ჯინი ადგა და ჰარის ხელი გაუწოდა, ჰარი მოეჭიდა მის ხელს და წამოდგა–წავიდეთ დავიძინოთ.
– დავიძინოთ? – ისეთი მზერა მოავლო ქმარს თითქოს უკანასკნელად ხედავს და კარგად უნდა დაიმახსოვროსო. ჰარის გაეცინა – ხო დავიძინოთ. დღეს ძალიან დავიღალე და არაფრის თავი აღარ მაქვს – ამის გაგონებაზე ჯინიმ სახე მაღლა ასწია და წასვლა დააპირა მაგრამ ჰარიმ ხელი ჩაავლო, აიტაცა და ისე აიყვანა კიბეებზე. ცოტახანში ზემოთა სართულზე კარის მიხურვის ყრუ ექო გაისმა...
* * *
ღამე უსინდისოდ ხანმოკლე გამოდგა. ალბუსს თვალი პირველმა მზის სხივმა მოსჭრა და გაეღვიძა. თვალი გაახილა და ჩვეული გარემო დაუხვდა. მისი პატარა და მყუდრო საძინებლის ჭერი ლურჯად შეეღებათ და ზედ ცისფერ–ყვითელი მანათობელი ვარსკვლავები მიემაგრებინათ, რომლებიც ჭაღის როლს ასრულებდნენ. კედლები მელნისფრად შეეღებათ, ზედ კი მისი საყვარელი ქვიდიჩის გუნდის _ „ჰოლიჰედ ჰარპიების“ _ პლაკატები გაეკრათ. სწორედ ამ გუნდში თამაშობდა ჯინი უისლი. ის ერთ–ერთ საუკეთესო ჩეიზერადაა დასახელებული მთელი მსოფლიოს მასშტაბით. ალბუსის ოთახის კედლებზე მოთავსებულ პლაკატების უმეტესობაზე მწვანე მანტიაში, რომელსაც 5 ნომერი აწერია დედამისია გამოსახული, და როგორც ჯადოქრულ სამყაროში ყველა სურათი, ისინიც მოძრაობენ. ზოგან ჯინი გოლპოსტში აგდებს ქუაფლს, ზოგან ცოცხით სალტოს აკეთებს, ზოგან იღიმის და ჰაეროვანი კოცნით გვასაჩუქრებს... მოკლედ ვერავინ იფიქრებს, რომ ასეთი ნაზი არსება მსოფლიო დონის ჩეიზერი იყო და ცხოვრების დიდ ნაწილს ცოცხზე ამხედრებული გოლების გატანას ანდომებდა. თუმცა ჯინერვა უისლი უკვე 2 წელია ამ საქმიანობას შეეშვა... 15 წლიანი სტაჟით კი ჯადოქრულ სამყაროში დაუმარცხებელი ჩეიზერის სახელი მოიპოვა. 
ერთადერთი რაც ალბუსს მის ოთახში თვალში უცხოდ მოხვდა ეს იყო საჩუქრების გროვა, რომელიც მისი საწოლის გვერდით ეწყო... ალბუსს სულ გადაავიწყდა, რომ დღეს მისი დაბადების დღე იყო და ნანახმა გონს მოიყვანა. გაიზმორა, თვალები მოიფშვნიტა და სამ საჩუქარს შორის ყველაზე დიდი, ოქროსფერ ქაღალდში გახვეული ფუთა აიღო. ზედ წერილი მიეკრათ 
„ალბუსს სახსოვრად მამისგან იმისთვის, რომ მუდამ ახსოვდეს მისი ოჯახი“... 
ალბუსმა ფუთა გახსნა, შიგნით საოჯახო ალბომი დაუხვდა, რომელსაც ყდაზე მისი ოჯახის წევრების სახელები ეწერა და მითითებული იყო თითოეული მათგანის ამჟამინდელი გუნება–განწყობა. ალბუსმა გაიფიქრა, რომ ალბომი დაეხმარებოდა მიმხვდარიყო მშობლების ხასიათს მაშინ, როდესაც მას რაიმეს თხოვნა სურდა... დედისგან რაინდების მინიატურული ფიგურები მიიღო, რომლებიც მოძრაობდნენ და ერთმანეთს ებრძოლებოდნენ. ლილიმ და ჯეიმსმა კი შოკოლადის ბაყაყებით სავსე კალათა აჩუქეს.
ნასიამოვნებ–გახარებული ალბუსი ლოგინიდან წამოდგა და ჩაიცვა. მისაღებ ოთახში ჩასულს დედა და ლილი დაუხვდა, რომლებიც ერთმანეთს ეჭორავებოდნენ. მისი დანახვისას ლილი წამოხტა და მოეხვია – გილოცავ ალ – ჯინიც მიუახლოვდა და მოეხვია – გილოცავ ძვირფასო, მამა ბიძია დადლის მოსაყვანად წავიდა პრივიტ დრაივზე, სხვები ექვსი საათისთვის გვეახლებიან.
– კარგი დედა, მადლობა საჩუქრებისთვის – თავაზიანად მიმართა ალბუსმა დედას და დას, შემდეგ კი გამოუძინებელი სახით ჩაესვენა რბილ სავარძელში.
– დე, ჯეიმსი სად არის? – იკითხა ლილიმ.
– ძინავს. ხო იცი რამდენ ხანს უყვარს საწოლში ნებივრობა...
ლილის გაეღიმა. ის იყო მაგიდას უნდა შემოჯდომოდა, რომ კარებზე კაკუნი გაისმა. ჯინიმ იმწუთში გააღო. ჰარი, ბიძია დადლი მისი მეუღლე ნელიდა და შვილები – სოკრატე და ვივიანა შემოლაგდნენ.
– იუბილარს გაუმარჯოს – თქვა ჩამრგვალებულმა, ლოყებღაჟღაჟა ბიძია დადლიმ. 
– გამარჯობა ბიძია, გამარჯობათ ბიცოლა ნელიდა – მოკრძალებით მიესალმა ალბუსი უფროსებს, შემდეგ კი ბიძაშვილებს უგულოდ მიუბრუნდა – როგორ ხართ?
– კარგად ალბუს – მიუგო მასზე მაღალმა და მსუქანმა სოკრატემ.
– ალ, გილოცავ – ღიმილით მიუახლოვდა ჰარი შვილს და თმა აუჩეჩა.
– გმადლობ მამი – ორაზროვნად უპსუხა ალბუსმა.
თავი ისე იგრძენით როგორც საკუთარ სახლში – მიმართა მღელვარებისგან ოდნავ შევარდისფრებულმა ჯინიმ სტუმრებს.
ნელიდა, სოკრატე და ვივიანა მაგიდას მიუჯდნენ, დადლი კი ალბუსს მიუახლოვდა და პატარა, წითელ ქაღალდში გახვეული ფუთა გადასცა 
– აიღე ალბუს, ეს ჩვენნაირებისთვის სასურველ ნივთად ითვლება, ვფიქრობ შენც დაგაინტერესებს... და ჰო სულ დამავიწყდა... გილოცავ. 
– გმადლობ – ალბუსმა ფუთა გახსნა, შიგნით კი ფოტოაპარატი დაუხვდა, რომელიც მაგლების მიერ იყო შექმნილი და მისით გადაღებული სურათები ისევე არ მოძრაობდნენ, როგორც ჯადოქრულ სამყაროში , მაგრამ ალბუსმა იფიქრა მამა მოაჯადოვებს და ჯადოსნურ თვისებებს შესძენსო.
– მაგარია, დიდი ხანია პოტოაპარატი მინდა – ხალისიანად დაამტა ალბუსმა. 
– ეეე... არაფრის... შვილო... – უაზრო მზერით მიუგო მისი ასაკისთვის შეუფერებლად დაბნეულმა დადლიმ, შემდეგ მაგიდას მიუჯდა და ,,ზეიმს’’ შეუერთდა, თან აქეთ–იქით დამფრთხალი თვალებით იყურებოდა....
ხუთი წუთიც არ იყო გასული სტუმრების მოსვლიდან, რომ კიბეებიდან რაღაც დაგორდა და მაგიდასთან შეკრებილების წინ მოადინა ზღართანი, რითაც შეკრებილი სტუმრები გვარიანად დააფრთხო, მტვრის კორიანტელიდან ჯეიმსი წამოდგა და სტუმრებს გაღრეჭილი მიესალმა. ერთადერთი ვინც ოჯახის წევრებს სიცილში აჰყვა ვივიანა იყო, შემდეგ იგი თავისი ასაკის ლილის მიუბრუნდა და უთხრა – ლილი იცი მე რა შემიძლია? – ლილიმ მზერით მიახვედრა რომ აინტერესებდა . შემდეგ ვივიანამ მოკრძალებული სუფრიდან წითელი ვაშლი აიღო და ხელებში მოაქცია, ორიოდ წამში ვაშლი გამწვანდა, შემდეგ გაყვითლდა, გალურჯდა და ბოლოს შავი ფერი მიიღო. ჰარიმ და ჯინიმ ერთმანეთს გაკვირვებული მზერა მიავლეს, ლილიმ წაიჟღურტულა – მასეთი უცნაურობები მეც, ალბუსსაც და ჯეიმსაც შეგვიძლია. ამ ასაკში ჯადოქრებს უჯოხოდ შეგვიძლია უცნაურობების კეთება - ლილი მიხვდა რომ ზედმეტი მოუვიდა და პირზე ხელი აიფარა, თითქოს დანაშაულის გამოსყიდვას ცდილობსო.
– მემგონი ლილი მართალია – სერიოზული, ფრთხილი საუბარი წამოიწყო ჰარიმ – ასეთ უცნაურობობეს მხოლოდ ,,ჩვენნაირები’’ ახერხებენ დადლი, ვივიანა ჯადოქარია და დამერწმუნე მომავალ წელს მასაც მოუვა მოწვევა ჰოგვორტსიდან, სადაც ლილისთან ერთად მოუწევს წასვლა, თუკი თქვენ გაუშვებთ რაღათქმაუნდა, ხოლო თუ მის უნარს შეეწინააღმდეგებით შეიძლება ცუდად შემოგიბრუნდეთ და აგაფეთქოთ, ან რაიმე უბედურება დაგმართოთ, ნუ რაღათქმაუნდა ეს ქმედება გაუცნობიერებლად იქნება ჩადენილი და მხოლოდ იმიტომ, რომ ვივიანა საკუთარი ძალის კონტროლს ვერ შეძლებს.
– ჩემი ქალიშვილი იმ გიჟების სკოლაში? არა, არავითარ შემთხვევაში – ისე აჭარხლდა დადლი, როგორც მამამისი ვერნონი სიბრაზისას.
– დადლი მისმინე – მშვიდი, აუღელვებელი ხმით განადრძო ჰარიმ – იმედია გახსოვს , რომ სწორედ მე... როგორც შენ იტყოდი ჩემნაირმა არანორმალურმა... შეგინარჩუნა სიცოცხლე დემენტორების საწინააღმდეგო შელოცვის დახმარებით. ჯადოქრული ნიჭი არ უნდა დაიკარგოს. ვივიანა ჯადოქარია და ის იმსახურებს გამოავლინოს მისი შესაძლებლობები ჯადოქრულ სამყაროში. მომავალ წელს თქვენთან ჰოგვორტსის წარმომადგენელი მოვა და ყველაფერს ჩემზე უკეთ აგიხსნით.
– მამი, ხომ გამიშვებ იმ სკოლაში? ხომ არ იქნები წინააღმდეგი? – იკითხა აღფრთოვანებულმა ვივიანამ, რომელიც მღელვარებისგან ფეხზე წამომდგარიყო, თუმცა ვერც კი ხვდებოდა რომ ის ჯადოქარი იყო...
– არ ვიცი... არ ვიცი...
– დადლი, მემგონი ამაში ცუდი არაფერია, მემგონი დროა ჩემი საიდუმლო გაგიმჟღავნო ძვირფასო – მონოტორული, ქედმაღლური ტონით დაიწყო ნელიდამ – მამჩემიც ჯადოქარი იყო მე სამწუხაროდ სქვიბი ვარ – ერთი ამოსუნთქვით წამოიძახა ნელიმ.
– სქირი? რას ნიშნავს სქირი? ან მამაშენი? ნუთუ ისიც ... მამაშენიც... ის ამათნაირი... ჰა? 
– სქვიბი არის ჯადოქრების ოჯახში დაბადებული ადამიანი, რომელსაც არ აქვს ჯადოქრობის უნარი და შესაბამისად ჰოგვორტსში არ მისწავლია...
– ამას რატომ მიმალავდი? – შეაწყვეტინა დადლიმ – შენი აზრით არ ვიმსახურებ სიმართლის ცოდნას? 
– არა რას ამბობს ძვირფასო – სიწითლემ გადაჰკრა მისის დერსლის – უბრალოდ მეშინოდა...
– გეშინოდა? რისი გეშინოდა?
– იმისი, რომ აღარ გეყვარებოდი, იმისი რომ ერთად ვერ ვიქნებოდით, იმისი რომ დაგკარგავდი...
– ცდები ნელი, მე შენ მიყვარდი, მიყვარხარ და მუდამ მეყვარები – დადლი წამოდგა და მისი სისქის გამო სკამი გადაყირავდა, მაგრამ ამისთვის ყურადღება არ მიუქცევია, ნელის მიუახლოვდა და მოეხვია – ნუთუ გეგონა, რომ მეც ჩემი მშობლების გავლენა შემიპყრობდა? ეს არ უნდა დაგემალა ნელი. ვივიანა ჰოგვორტსში ისწავლის!
– მართლა მამი? მართლა გამიშვებ ჰოგვორტსში? – ვივიანაც წამოხტა და მშობლებს მოეხვია.
– კი ძვირფასო, შენ ჯადოქარი ხარ თუ ჩვეულებრივი ადამიანი ამას მნიშვნელობა არ აქვს, შენ ჩვენი ქალიშვილი ხარ და შენს ნიჭს ვერ შევავიწროვებთ - უთხრა გაღიმებულმა დადლიმ.
– სწორი გადაწყვეტილება დიდო დი – ღიმილით ჩაერთო საუბარში ჰარი, რომელსაც ორიოდ წამის წინ გაკვირვებისგან ყბა ჩამოვარდნოდა. ჰარიმ შეამჩნია, რომ სოკრატე მაგიდასთან მიყუჟული, გაურკვევლობისგან და შიშისგან მოკუნტულიყო და ვერ ხვდებოდა რა ტრიალებდა მის გარშემო. ჰარის გაეღიმა და გაახსენდა ის სულელი დადლი, რომელიც მის ბავშვობაში ცოცხლობდა და რომელიც შორეულ წარსულში მისთვის ერთ–ერთ საძულველ პიროვნებას წარმოადგენდა.... სწორედ ასეთ დადლის ჰგავდა სოკრატე, ოღონდ იმ განსხვავებით, რომ ის ჰარიში სიძულვილს არ იწვევდა.
– მემგონი ჯობია წავიდეთ – თქვა ნელიმ.
დერსლების წასვლიდან ნახევარი საათის განმავლობაში ლილის გარდა, რომელიც რაღაც უცნაურ მელოდიას ღიღინებდა ხმა არავის ამოუღია, ყველანი შოკირებულები ისხდნენ სასადილო მაგიდის ირგვლივ. სიჩუმე ჰარიმ დაარღვია – წარმოუდგენელია... ნელიდა დერსლი სქვიბი, ხოლო ვივიანა ჯადოქარია... დადლის ქალიშვილი ჯადოქარია...